Չարլզ Դիկենսը, երբ չէր գրում, զբաղված էր անքնության վերա­բերյալ հիվանդագին վերլուծություններով, ի վերջո նա «հայտնագոր– ծեց», որ մահճակալի գլուխն անպայման պետք է դեպի հյուսիս ուղղված լինի։

Ալեքսանդր Դյումա հայրը, «գտավ» լավագույն դեղատոմսը, ամեն օր երեկոյան ժւսմը յոթին Հաղթանակի կամարի տակ ուտել մեկ խնձոր։

Բենջամին Ֆրանկլինը անպայման օդափոխում Էր սենյակը կես­գիշերին, նա կարողանում Էր քնել միայն այն դեպքում, երբ անկողինը սառն Էր։

Ֆրանց Կաֆկան գտնում Էր, որ քնելու համար հարկավոր Է ըստ կարելվույն ծանրացնել մարմինը։ Նա նույնիսկ օրագրում նշել Է մար­մինը ծանրացնելու լավագույն տարբերակը. «Պառկել մեջքի վրա, խաչել ձեռքերն ու գրկել ուսերը»։